Karin Wiering, voorzitter van onze stichting is van 13 oktober 2012 tot 20 oktober samen met haar man IJsbrand in India geweest om daar de nodige zaken te regelen en te bespreken. Maar ook om te kunnen zien en ‘proeven’ hoe het met iedereen in Bal Anand en op Umang gaat.
Hierbij haar reisverslag van de werkvakantie naar Mumbai voor het project Bal Anand en Umang.
Vertrek 13-10-2012 tot 20-10-2012
Valse start
Na enige vertraging (Karin en haar man konden zelfs pas een dag later vertrekken) vanwege de rond die tijd juist ontstane visum problematiek, kwamen Karin en haar man op zaterdagavond aan in Mumbai. Op zondag hadden zij direct een meeting op Bal Anand met Sulu en alle Nederlandse vrijwilligers om vervolgens op maandag naar Umang door te kunnen reizen.
Umang
Opvallend aan Umang vond ik de harmonie. De bewoners waren zo ontzettend in harmonie met elkaar, maar ook met de vrijwilligers en de andere personeelsleden.
IIsbrand was echt geëmotioneerd bij het zien van Umang. Al jaren volgt hij de ontwikkelingen op de voet en ziet hij de foto’s en de filmpjes, maar ervaren is toch anders! Hij vond het prachtig en sprak zijn bewondering uit voor alle inzet, maar vooral ook het resultaat tot nu toe!
Guesthouse op Umang
Dit zou eerst het vrijwilligershuis heten, maar gezien de ontwikkelingen op het gebied van visum en de status van de vrijwilligers is voorgesteld om het strategisch anders te noemen. Een guest house heeft op deze manier een tweeledige functie; enerzijds het onderbrengen van de vrijwilligers, maar ook een logeeradres voor de andere bezoekers.
De bewoners kunnen dan de bedden opmaken, schoonmaken, eten koken en we vragen daar een vergoeding voor.
De gasten kunnen het leven op Umang ervaren, wat echt een bijzondere ervaring is, waardoor we kunnen spreken van een win-win situatie.
Zoals het er nu uitziet zal het guesthouse begin december 2012 gereed zijn. Een huis met 2 verdiepingen, een aantal slaapkamers met toiletten en douches en een mooi uitzicht over Umang.
Wat ik tevens opvallend vond was dat het eten gevarieerd en goed was. Dit is ook zo op Bal Anand.
Mede door de vele sponsoringen , ook vanuit India, is dit enorm vooruit gegaan en kunnen we de kinderen nu een goede maaltijd aanbieden. Dit is echt winst!
Op Umang is de verbouwing van de groentes en het rijst ook vooruitgegaan. De mensen werken hard op het land, samen met de bewoners waardoor er steeds meer geoogst kan worden. Dit wordt zowel gebruikt voor de eigen maaltijden op Bal anand en Umang, als ook voor de verkoop.
Faruk heeft een kraampje aan de weg waar hij wat groentes verkoopt. Ik heb tijdens mijn verblijf op Umang een bord geschilderd voor zijn winkeltje met “Umang Shop”. Hier was hij zo trots mee als een pauw! Tijdens ons verblijf werd de eerste rijst geoogst (speciaal gewacht op onze komst). Tjonge, wat is rijst oogsten een arbeidsintensieve klus. Ik durf nooit meer de overgebleven rijst weg te gooien als ik in mijn Hollandse keuken sta.
Waar ik het meest warm van wordt (behalve de temperatuur) is de betrokkenheid van de bewoners met elkaar. Ze mogen er zijn met hun beperkingen , maar vooral met hun mogelijkheden. Er wordt voor elkaar gezorgd, er wordt op elkaar gelet in positieve zin, er is stimulans met elkaar en iedereen laat elkaar in zijn waarde en doet wat binnen zijn/haar mogelijkheden ligt. Echt prachtig, hier doen we het voor. Ook dit is winst en zie ik als een vooruitgang, een enorme vooruitgang zelfs.
Het jaar 2012 hebben we uitgeroepen tot het jaar van de inhoud en die heb ik hier mogen zien en ervaren. Het leven delen met elkaar en met kleine dingen tevreden zijn, doch de voorwaardes zijn er ook (mede door al die sponsoren), er is gefaciliteerd dat dit kan.
Daisy is de “moeder” van de kinderen. De hoofd sociaal worker en ze doet dit enorm goed. Ze laat iedereen in hun waarde, zonder te overvragen, maar vooral te stimuleren.
Het leven is goed op Umang, de inhoud is goed, het ziet er mooi uit, de tuinen zijn prachtig en de grond wordt steeds vruchtbaarder door het bewerken. Alles in harmonie, het goede fundament is gelegd.
We hebben nieuwe snaren meegenomen voor de gitaar van Elly (gesponsord door de kerk van Zwaagdijk), waardoor we weer lekker muziek konden maken en konden zingen. Zowel de bewoners als wij genoten ervan.
Nelleke en Elly hebben in vele theater producties gespeeld. Nelleke had verkleedkleren meegenomen, waardoor ze samen met de bewoners theater konden maken. Ze hebben geschaterd van het lachen, vooral Usha, Bitto en zo werd er veel pret gemaakt met elkaar en werd het samenzijn nog waardevoller.
Klussen maar!
IJsbrand is met Jasper en de tuk tuk naar Karjat gegaan om allerlei spullen op te halen voor de nodige reparaties.
De meiden (bewoonsters en personeel) wilden de boel oppimpen en Elly had een leuk lijstje gemaakt met klussen.
Zo werd de solar gerepareerd, de t.v. opgehangen/gerepareerd (geschonken door Hellen de Kloet, ook een Bennebroekse), de fietsen gerepareerd, de wasdroger gemaakt (echt nodig voor in de moeson) de eetkamer betegeld op handhoogte ( de bewoners zoeken steun aan de wand, wat overduidelijk te zien was…..), de eetkamer geverfd met hulp van Nelleke, Karin, Zubin en Sujeet.
Zubin had echt de smaak te pakken, vond het prachtig dat hij ook mocht schilderen. De andere bewoners droegen ook hun steentje bij met stoelen schoon maken, drinken verzorgen.
Omdat de eetkamer niet te gebruiken was tijdens een dag gingen we lekker picknicken in de mooie tuin van Umang. Het was daardoor echt een feestje; de heerlijke lunch en de verf gesponsord door Sherpa trainingen, zo maken vele handen deze plek wel heel bijzonder!!!
Feestje
’s Avonds werden we uitgenodigd door het dorp tegenover Umang. Eén van de dorpelingen werkt op Umang. Zo zie je dat dat ook zeer vruchtbaar is en dat de integratie ook op gang komt.
Het was de eerste dag van een 9 daags dansfeest en dat hebben we meegevierd. Opgetogen gingen we erheen.
Voordat we vertrokken duurde het nog wel even, want dinsdagavond is de “shopavond” . Wekelijks krijgen de bewoners h
un verdiende geld die ze mogen uitgeven aan tandpasta, zeep, snoepjes, lekker drinken,shampoo etc. Daisy heeft een grote bak, genaamd haar winkeltje, waar de bewoners iets uit mogen kopen.
Dit heeft als grote waarde dat de bewoners leren met geld om te gaan, maar ook dat ze de waarde van de spullen leren.
Met zijn allen zaten we om het winkeltje in de kamer van Daisy en om de beurt mocht iemand wat spullen kopen en betalen. Iedereen adviseerde mee en wat is het toch moeilijk om een juiste keuze te maken…… Farukh wilde graag snoepjes kopen om door te verkopen in “zijn” winkeltje, Payal koopt shampoo na lang wikken en wegen en Sujeet koopt scheermesjes. Alles wordt uitgeteld en na een uur kunnen we dan toch eindelijk vertrekken richting feest.
We vertrekken met Faruk, Sujeet en Bitto, maar ook met Nelleke, Jasper, Elly IJsbrand en Karin.
Een echte bonte verschijning waren we dan ook op het feest. Er werd vooral in een kring gedanst door jong en oud en uiteraard deden wij ook mee.
Wat een saamhorigheid en wat een pret met elkaar!
Op een gegeven moment viel de stroom uit, iets wat op Umang ook geregeld gebeurt.
Tja, toen hield de muziek ook op, het licht viel uit en wat dan? Wij hadden dan weliswaar onze gitaar niet bij ons, maar zingen konden we wel.
We hebben ze het lied; “een tante in Marokko “ geleerd. Vooral het refrein; “zing ik aija jippie”zongen ze uit volle borst en de volgende dag hoorden we de kinderen nog het lied zingen. Geweldig. Saamhorigheid en verbinding kan je snel maken, zo zie je maar weer!
Umang heeft ons echt verrast en de naam zegt het al; Hoop op een mooie toekomst. Ik hoop dat we dat met de vele sponsoren nog voor vele anderen kunnen waarmaken.
Als eerste bestuurlid mocht ik meerijden met de splinternieuwe auto, mede mogelijk gemaakt door dr. Hofsteestichting te Alkmaar
Fantastisch, dit maakt de ritten van en naar Umang een stuk gemakkelijker!
Heel, heel hartelijk dank hiervoor.
